فرشته کوچولوی ما، سانیار

سلام به گل پسر نازنینم سانیارم سی ماهگیت مبارک. فدای عزیز دو سال و نیمم بشم که دیگه برای خودش مردی شده . عسلم، دو سه ماهی هست که چیزی برات ننوشتم دلیلش بیشتر اینه که واقعا دیگه نمیدونم چی بنویسم ؟! آخه هر لحظه با تو بودن یه خاطره شیرینه و قابل وصف با کلمات نیست ... این روزا سختیا نه که کمتر بشن ولی شیرینتر شدن ! عزیزکم، دیگه حسابی شیرین زبونی میکنی و فارسی و ترکی تقریبا کامل صحبت میکنی البته هنوز تلفظ خیلی از کلماتت طوریه که فقط من متوجه میشم چی میگی! به خودت میگی نانی (سانی!) و نمیدونم چرا من نمیگی مثلا میگی مامان بیا پیش نانی یا نانی غذا آم ... اسم من از مامانا به مامان لادا تغییر کرده و به شاهین هم بابا نادین...